اثرات فقر، بیکاری و شهرنشینی بر جرایم علیه اموال در استان‌های ایران

   مقدمه: اقتصاد جرم از موضوعات بین رشته‌ای است و از مباحث پر چالش در اکثر کشورها محسوب می‌شود. فعالیت‌های مجرمانه، به‌عنوان پدیده‌ ناخوشایند اجتماعی، معلول عوامل اقتصادی و اجتماعی متعددی است. با توجه به اهمیت موضوع جرم در کشورهای مختلف، مطالعات گوناگونی در تبیین عوامل اصلی وقوع جرایم انجام گرفته است.   روش: در این تحقیق سعی شده است با استفاده از داده‌های ترکیبی برای 30 استان ایران برای دوره سه ساله 1385 تا 1387، و با به‌کارگیری روش‌شناسی اقتصادسنجی پانلی، تأثیر برخی از عوامل اقتصادی نظیر فقر، بیکاری و شهرنشینی بر جرایمی مانند صدور چک بلامحل، سرقت، اختلاس و ارتشاء نخست به صورت مجزا و سپس در قالب شاخصی ترکیبی متشکل از میانگین این سه جرم به‌عنوان نماینده جرایم اموال و مالکیت، مورد بررسی قرار گیرند.   یافته‌ها: نتایج برآورد مدل‌های انتخابی در این تحقیق نشان می‌دهند که میزان تأثیر هر سه متغیر توضیحی فقر، بیکاری و شهرنشینی بر متغیر وابسته جرایم علیه اموال در ایران، معنادار و مثبت هستند.   نتایج: از میان سه متغیر توضیحی فقر، بیکاری و شهرنشینی، متغیر بیکاری دارای بیش‌ترین تأثیر قابل ملاحظه بر متغیر جرایم علیه اموال است. پس، برای کاهش جرایم علیه اموال در کشور باید در تصمیم‌گیری سیاست‌های اقتصادی می‌باید عمدتاً معطوف به کاهش میزان بیکاری در کشور شود.